14 Eylül 2019 Cumartesi

Yalnız. Lar.

ksb
Yalnız.
Lar.

En koyu lacivert gecenin içinde ıssız yağmurun kahkahaları yankılanıyordu. Yalnızlığın tiz kokusu yaşlı binaların unutulmuş çizgilerine heves oluyordu.

Yalnız.
Lar.
Dedi kimsesizliğin kendi kadar kimse halinde. Bütün kalabalığın orta yerinde yalnızlığının keyfini çıkarıyordu sigara dumanının neşesine katılıyordu.

Aslında herkesin yalnız olduğunu ama koşuşturmanın debisinde yanından akıp giden kendilerini tanımadıklarını son nefesine kadar biliyordu.

Yalnız.
Lar.

Kiminle ya da kimsesizle konuşsa gözlerinin ışığından bahsediyorlardı. Aslında insanlarda gördüğü kör yalnızlıktı. Dinlemekten, anlatmaktan, dokunmaktan yüreği nasır tutmuştu ama hala nefes alıyordu.

Kimsesiz kadar kimsesizliğinde yalnızlığın uçuk lacivert gecelerinde kendine sarılıp hayata yatıyordu. Gerekeni gerekmeyeni yapmış olduğu düzenler yuvarlağında kareydi, belki pötikare...

Kendi kadar kaldı.

15.09.2019


Hiç yorum yok: