Her zaman kukla olduk

ksb

Her zaman kukla olduk. Ülke olarak, birey olarak. İplerimizi ileriye oynattılar, ilerledik. Yerinde saydırdılar, saydık. Geriye oynattılar, geriledik. Her zaman kukla olduk. Her defasında kendimiz yapıyoruz sandık. Onlar yüzyıllık planlarla oynadılar, biz bugünümüzü bile görmedik, ipimiz kadar oynadık. Her başa gelen kendim geldim sandı. Her başa getiren biz getirdik sandı. Başa gelirken ipini uzatan, geldikten sonra unuttu, ben başardım oldu. Onlar yüzyıllık planlarla oynattılar, biz bügünümüzü göremedik.

Her zaman kukla olduk. Sen parka giyeceksin dediler, giydik. Sen bıyığını aşağıya sarkıtacaksın dediler, sarkıttık. Düşmanımızı öldürüyoruz sandık, kendimizi öldürdük. Aynı evde doğmuş, aynı evde yaşayan, aynı kadına anne diyen, aynı adama baba diyen kardeşlerin birine parka giydirdiler diğerine bıyığını sarkıttırdılar, arkalarına yaslanıp kardeşi kardeşe vurdurdular. Saftık. Bildiğimiz, inandığımız doğrunun bizim olduğunu sandık. Her zaman kukla olduk, her defasında başka bir oyunda oynadık.

Her zaman kukla olduk. Her zaman kızacağımız birileri oldu. Kızdıklarımızla yaşıyorduk, kızdırtanlar uzaklarda. Taksimin göbeğine hamburgerci açıldı, önünde kuyruk olduk. Ülkeme bu bile geldi diye sevindirik olduk, annemizin köftesine küstük. O günleri unuttuk, demir perdeye hamburgerci açıldı, yakında yıkılır dedik. Biz daha önce yıkıldık ama koşuyoruz sandık. Önümüze ne konursa onu yedik, onu giydik, onu düşündük ve her şeyi biz başardık diye daha bir olamadan alleme i cihan olduk.

Her zaman kukla olduk. Oynatanlara değil en yakınımızdakilere yüklendik. Hep ortadan ikiye bölündik. Sağcı solcu, dindar dinsiz, mezhepli mezhepsiz... birbirimizi kucaklayacağımıza yumruklarımızı sıktık. Ne yaparsak yapalım hep kendimiz başarıyoruz sandık, iplerimizi farketmedik, başkalarının yazdığı cv lerimizi parlattık. Çok maaşlar aldık, çok şirketler kurduk, dünyaya bile açılamadık, birbirimizi kazıkladık. Gaz lambasıyla başladık, fiberle yetinmedik, burnumuzun dibini göremedik.

Her zaman kukla olduk. Aşk a inanmadık, dokunmaya inanmadık, sevmeye inanmadık. Sevdiklerimizden çok odalı gelecekler, çok hızlı araçlar, çok havalı fofoğraflar istedik. Önümüze ne konduysa hayatımızda o oldu aşkımızda o. Sevdiğimize değil, bize hayali kurdurtulan geleceğimize sarıldık. Kendi kendimize elde ettiğimizi sandığımız oynatanların sunduğu değerleri kaybetmemek için hayata sustuk, aşk a sustuk, biriktirdiğimizi sandığımız oynatanların değerlerini koruduk. Zaten gerçeği bilmiyorduk, sanala sıkı sıkı sarıldık. Zaten dokunmuyorduk, sosyal medya kadar yaşar olduk. Orada dokunduk, orada öpüştük, yapıştığımız bilgisayar koltuğundan kendimizi, ülkemizi kurtardık, kurtarmayanları sayfamızdan attık.

Her zaman kukla olduk. En iyi okullarda okuduk, bir harf öğrenmedik. En iyi şirketlerde çalıştık, bir gram öğrenmedik. Her şeyi bildiğimizi sandık, önümüze konulanla yetindiğimizi anlamadık. Ona kızdık, buna verdik. Buna kızdık, şuna verdik. Hiç bir şeyin değişmediğini anlamadık. İpimiz kadar nefes aldık, ipimiz kadar kazandık, ipimiz kadar yürüdük. Bazıları o kadar alıştı ki ipini tutmaya bile gerek kalmadı. Düşünmeden düşündüğümüzü sandık, sevmeden sevdiğimizi sandık, anlamadan anladığımızı sandık. Konu ne olursa olsun başkaları kadar olmak istedik. Kendi kadar olmak isteyenleri aşağıladık. Düzene uyamayan zavallılar olarak gördük ki düzülmek istemiyorlardı.

Neyse, uzun yazamıyorum, sıkılıyorum. Ben ipimi kestim, kendi odama yerleştim. Ben güç ile tanışmış biri değilim yani güçsüzüm. Herkese verecek kadar akılım yok sadece bana kadar var. Ben ancak kendini farkedecek kadar bir canlıyım. İnsanları peşimden koşturacak kadar havalı sözlerim yok, lider özelliğim hiç yok, sade birey, bir insan kadar nefesim var. Yaşadıklarım kadar düşünebiliyorum ve çok şey yaşadım ama bir insan boyu ilerleyemedim. Sadece insan olmaya çalıştım ama bırak hayatı her yerime dokunanlara bile bir harf öğretemedim. Yazdığım gibi güçsüzüm. Hazır insandan, hayattan, aşktan, dünyadan bıkmışken odama çekiliyorum, kestiğim ipimi yakıyorum. Size kolay gelsin.

20.03.2016