Oda. Lar.

ksb

Oda.
Lar.

Sigarının camla öpüşmesi sesi için için ateşi söndürüyordu. Öpüşmenin sonunda izmarit boynu bükük camın kucağına uzandı. İçinde viskinin rengini ağırlayan bardak ela gözleriyle bakıyordu. Bir el uzandı ve ela gözlerin buz içindeki halini yudumladı. Bir sigara daha yaktı. Kısık bir nefes çekti. Dumanı izleyerek şimdinin tadına vardı. Yerde bir kilim duruyordu. Mavi, lacivert, bordo, yeşil, turuncu ve tekrarı ve siyah, bordo, mavi. Geçmişte alınmıştı ama bugün ki adımlarıyla renklerin üzerinde dolaşıyordu. Az ileride bir dostunun hediye ettiği sanat üretimi gülümsüyordu. Balkon kapısı açıktı. Sigaranın dumanları koşarak balkona çıkıp otoparka bakıyorlardı. Sağında beyaz gardiropun yanına bir kütüphane yaslanmıştı. Giydikleri ve okudukları yanyana sıralanmıştı. Yerde kimbilir ne zaman içilmiş "ki bilinir ne zaman içildikleri" boş şişeler zeminin kucağında dikiliyorlardı. Sevdiği insanların armağanlarıydı. Yanındaki gece lambası gündüz olduğu için yanmıyordu. Onun da hatırası vardı. Üzerinde yarı uzanmış olduğu yatak ve özellikle karyola daha önce uyurken izlediği sevdiceğinin aynısıydı. Kısa merdivenden dilsiz uşağa dönüşmüş benzemezin üzerinde turuncu, siyah, koyu pembe, mor, açık pembe t.shirt lar asılıydı siyah ve lacivert kotların az üzerinde. Gardıropun üzerinde babasının daktilosu ve tepeden bakmalı fotoğraf makinası, mataralar, kandil, son aşkına ait çerçeveler bir şey ler anlatıyordu. Ama düne değil bugüne. Tepesinde penise benzeyen bir aydınlatma bir solukta geceye güneş olmak için bekliyordu.  Solunda bir kitap duruyordu. Ayraç son okunan satırın arasından boynunu uzatmıştı. Kitabın adı önemli değildi. Okunuyordu, şimdiye bir satır eklese bile okunuyordu. Hatıralarla dolu bir odaydı ama içinde şimdi yaşanıyordu...

22.11.2019

Koşmayan. Lar.

ksb

Koşmayan.
Lar.

Kocaman stad topuğuna kadar doluydu. 8 kişi başlangıç çizgisinde aynı hizada dizilmişti. Bir kişi hariç birbirlerine bakıyorlardı. Bir kişi hariç kazanacaklarından eminlerdi.

Koşmayan.
Lar.

Kocaman stad topuğuna kadar doluydu. Silahın sesi duyuldu. Bir kişi hariç diğerleri çizgilerini terk etmediler. Bir kişi hızla koşmaya başladı. Kendine doğru koşmanın ne kadar uzak ya da yakın olduğunu düşünmeden diğerlerinden koşarak uzaklaştı.

Koşmayan.
Lar.

Topuğuna kadar dolu stadtan çıkıp kendine doğru yürek hızıyla koşmaya devam etti. Diğerleri hala başlangıç çizgisinin üzerinde kıpırdamadan, kendilerini umursamadan duruyorlardı.

Başlangıç çizgisi ile bitiş çizgisi aynıydı.
Koşmayan.
Lar.
'ın 7 si birden birinci oldular. Kendine doğru yüreğiyle koşan, stadı terk ettiği için diskalifiye edildi. Topuğuna kadar dolu stad sanki kendileri birinci olmuş gibi inliyordu. 1. lik kürsüsüne 7 si birden sığamayacak kadar sığarak altın madalyalarını aldılar. Toplu fotoğraf çektirmediler. Hepsi selfi yaparak kendi birinciliklerini sosyal medyadan ilan ettiler.

Koşmayan.
Lar.

Topuğuna kadar dolu stadı terk ederek yüreğiyle hala kendine koşanı kimse merak etmedi. Başlangıç çizgisinde biten hayatlara herkes alışıktı.

29.10.2019

Kayıp. Lar.

ksb

Kayıp.
Lar.

Çoğunluk mu kayıp yoksa azınlık mı?
Herkes kadar yaşayan mı kayıp yoksa kendi kadar yaşayan mı?

Bindiğimiz dalı kesip herkesin arasına düşüyoruz. Ne ağacımızı arıyoruz ne de kendimizi. Koşturuyoruz, kendimizden en uzağa yüreğimiz götümüze vura vura koşturuyoruz. Ne varabiliyoruz ne de nereye varmak istediğimizi biliyoruz.

Kayıp.
Lar.

Sadece kazanmayı biliyoruz. Kaybettiklerimizden haberimiz bile olmuyor. Cenaze namazında bir sola bir sağa bakıyoruz, kendimizi göremiyoruz. Bir an için bu hayat bitti bitiyor diye hissediyoruz ama iyi bilirdik dedikten sonra koştura koştura kendimizden uzaklaşıyoruz.

Kendi cenazemizde, kendimiz için sorulan "nasıl bilirdiniz" sorusuna ne cevap verirdik?

Kim olduğunu bilmeden her şeyi bilenlerin yuvarlağında kendi peşinden koşanlara "kayıp" deniyor. Herkesin peşinden koşanlar insan oluyor. Bir köpek havlıyor.

Kayıp.
Lar.
Benim için var olanlar.
Herkesin içinde kendime en derinden dokunmak için nefes alıyorum. Kolay olmuyor ama kendim kadar zor oluyor. Herkesin içinde yaşıyorum, kendi gölgemin içinde kendim kadar yaşıyorum.

Kendinize mutlu bakın.

23.10.2019

Aşk.

ksb

Aşk.
Karanlığın zifirisinde yalnızlığına yüreğinden terler fışkıra fışkıra koşarken farketmediğin uçurumdan aşağıya düşerken ve hayata veda etmeye hazırken...

Aşk.
Olmayan bir kalemle vücudunun kıvrımları  imkansız güzellikte çizilmiş, tanımadığın ve bir daha duyamayacağın imkansız kokusu tenine yağdırilmış, görür görmez daha önce hiç görmediğine yeminler edeceğin gözleri imkasız yüzüne armağan edilmiş, daha ellerini içinde kaybetmeden bütün benliğini kaybedeceğini anladığın imkansız saçları bilinen bilinmeyen alfabelerle anlatılamayacak yüreğinin üzerine düşmüş bir kadının sensiz yatağına düşmektir.

Aşk.
Kendinden düşmektir.
Hayattan düşmektir.
Dünden gelecekten onu gördüğün an'a düşmektir.
Senden benden bize düşmektir.
Bütün çoğullardan bir'e düşmektir.

Aşk.
Bütün rakamlar dünyasının
tam oratasında...
Bir olmaktır.

Koto Serdar Bulgu
07.10.2019

Telefon.

ksb

Telefon.
Sarı telefon kulübesi.

Uzakta mı yakında mı anlamıyorum.
Sarı.

İçindeyim.
Çevirme yerleri üçgen olan ankesörlü bir telefon...
İçinde olduğum sarı telefon kulübesinin üçgen çevirme yerlerini düşünmüyorum.
Burada olduğuma göre birisine telefon edeceğim herhalde diyorum.

Kime?

Ayrıldığım aşk'a mı? Ardımda bıraktığım dost diye adlandıran insanları mı? Hiç gitmediğim şehirdeki tanımadığım birine mi?

Bilmiyorum.

Avucumun teri içinde parlayan ptt yazısına bakıyorum. Jeton. Düşmesi gereken yere bırakıyorum. Bir numara çevirmeliyim. Kimseyi aramak istemiyorum. Kimsem olduğunu hatırlamıyorum.

Bilmediğim bir numarayı çevirmek için sağ elimi kaldırıyorum ve parmaklarımın ucunun üçgen olduğunu göruyorum.
Umursamıyorum.

Bunca on yıldır umursadın da ne oldu bile demiyorum. Her şey normal geliyor. Sadece kendimin bile duymayacağı şekilde beni bile alıştırmışlar diyorum.

Hepimizi alıştırıyorlar.

Koto Serdar Bulgu
05.10.2019

Uyumsuz. Lar.

ksb

Uyumsuz.
Lar.

Taze ayın kararsız aydınlığından uzağa düşen pürtelaş sokağında adımlarının sessizliğini dinliyordu. Kendine çok yakın, kalabalığına çok uzak bir nefesi vardı.

Uyumsuz.
Lar.
Hayata farklı bir yürekle baktığı için mi uyumsuzdu yoksa azınlıkta bile kalamadığı için uyumsuzdu ona neydi. Agnostik olmayı bile düşünmüyordu. İnsandı.

Hayata koşmadı, başkalarına koştu, yetişti, dinledi, anladı ve kendini sundu ama kendilerinin farkında olmayanların, tanımayanların anlattıklarını anlayamacaklarını anlaması çok hayat sürdü. İnsandı.

Uyumsuz.
Lar.

Boşa yorulduğunu anlamadı. Bittiğini anlamadı ama en sonunda kendine bile kalamayacağını anladı. Ve yüreğini cebine koyup uzaklaştı. İnsandı.

İnsan olmanın nasıl yetmediğini hiç anlamadı. Artık ona uyumsuz diyorlardı. Hırsın yok, hedeflerin yok, geleceğin yok ki ve sadece insan olmanın sende inanılmaz mutluluğu var. Senden bir bok olmaz düşüncelerini duymasa bile renksiz gözlerde görüyordu.

Uyumsuz.
Lar.
Renksizlere hiç bir şey demedi. Onlara anlatacak silik bir harfi bile kalmamıstı.
Yeni adını çok sevdi. Uyumsuz. İnsandı.

Kendi güzelliğinin manzarasına kaldı.

17.09.2019

Bıkkın.Lar.

ksb

Bıkkın.
Lar.

İster lacivert gece ister turuncu aydınlıklar altında hiç durmadan dinlediler. Anlamlı ya da anlamsız, sıradan ya da mucizevi, aptalca ya da anlamca demeden sürekli dinlediler.

Bıkkın.
Lar.
Genellikle sorun bir kadın ya da adamdan ayrılmanın geride bıraktığı mutsuzluk, kızgınlık, anlamsızlık oluyordu. Kadınların ya da adamların adı sürekli değişse bile sorun aynı ayrılık aynı oluyordu ama yaşayan değişmeden aynı başka kadınlarla ya da adamlarla yaşamaya, bitirmeye ve mutsuzluğunu anlatmaya devam ediyordu ki onlarda dinlemeye...

Bıkkın.
Lar.

Hiç kimse kendini hiç bir an suçlu görmeden gidenin ardından ardından ardından kıza üzüle anlatmaya her kadın ya da adam aynıymış gibi anlatmaya devam ediyor ve onlar dinliyordu. Oysa kendileri aynıydı ve kendini seçemeyen başkasını da seçemiyordu.

Bıkkın.
Lar.

En sonunda dinlemekten bıkıp hayatın yalnızlığının laciverle turuncu karışımı kendilerine kaçtılar.

Kendileri kadar kendilerince dinlemeden yaşadılar.

15.09.2019

Yalnız. Lar.

ksb

Yalnız.
Lar.

En koyu lacivert gecenin içinde ıssız yağmurun kahkahaları yankılanıyordu. Yalnızlığın tiz kokusu yaşlı binaların unutulmuş çizgilerine heves oluyordu.

Yalnız.
Lar.
Dedi kimsesizliğin kendi kadar kimse halinde. Bütün kalabalığın orta yerinde yalnızlığının keyfini çıkarıyordu sigara dumanının neşesine katılıyordu.

Aslında herkesin yalnız olduğunu ama koşuşturmanın debisinde yanından akıp giden kendilerini tanımadıklarını son nefesine kadar biliyordu.

Yalnız.
Lar.

Kiminle ya da kimsesizle konuşsa gözlerinin ışığından bahsediyorlardı. Aslında insanlarda gördüğü kör yalnızlıktı. Dinlemekten, anlatmaktan, dokunmaktan yüreği nasır tutmuştu ama hala nefes alıyordu.

Kimsesiz kadar kimsesizliğinde yalnızlığın uçuk lacivert gecelerinde kendine sarılıp hayata yatıyordu. Gerekeni gerekmeyeni yapmış olduğu düzenler yuvarlağında kareydi, belki pötikare...

Kendi kadar kaldı.

15.09.2019

Mutsuz.Lar.

ksb

Mutsuz.
Lar.
Karanlığın kendinden korktuğu çıkmaz sokağın, ağlamaktan ışığı sönmüş lambanın bir kaç nefes ötesinde yanında kendisi olmadan oturuyordu.

Karanlıktan korkmazdı.

Gündüzden korkardı. Her şeyin görünür olduğu ama kimsenin göründüğü gibi olmadığı alaca aydınlıktan korkardı. Ruhlarının üstüne kat kat giyinmişlerin arasında çırılçıplak dolaşırdı ama insanlar onu kaşmir paltolu görürdü.

Mutsuz.
Lar.
Dedi.
İki sigara birden yaktı. Biri bana biri kendime dedi. Son sigarasına bir kaç tane kalmıştı ve daha yaşayamayacağı çok şey vardı.

Kendileri olmadan her şey oluyorlar, her şeyi istiyorlar yazan kelime baloncuğuna baktı. Artık insanlarla konuşmuyor hayata kelime baloncukları bırakıyordu.

Karanlığın kendinden korktuğu gecede kelime balonunun içine kendini koydu ve karalaci gökyüzüne bıraktı. Ben'ini ıslak demirlerin arasından attı.

Onlar kadar kaldı.

14.09.2019